نیچه زنان را آیینه ای در برابر مردان می داند،تصویری منفعل و وابسته که شکل و صورت واقعی آن را مرد می سازد.برای اصلاح زن اولین قدم اصلاح مرد است.مردان در قبال رفتار زنانشان مسئولند.

(( این مردان هستند که زنان را خراب و فاسد می کنند.هر نقصی در زنان باشد، مردان باید تاوانش را بپردازند و آن نقص را در وجود خودشان اصلاح کنند،زیرا این مرد است که تصویر زن را برای خودش می آفریند و زن تنها خود را با این تصویر منطبق می سازد.)) (حکمت شادان ص126-127)

او علت بروز رفتارهای مردانه در زنان را نقص در مردان می داند:

(( جایی که مردان کامل کم باشند ،زنان سعی می کنند خود را همچون مردان سازند زیرا فقط مرد کامل است که می تواند زن را در مقام زنی نگاه دارد.)) (اراده معطوف به قدرت)

برابری زن و مرد از نظر نیچه غیر ممکن است، زیرا میان این دو نزاع ابدی بر پاست.در این نزاع بدون غلبه و پیروزی یک طرف ،صلح و آشتی ممکن نیست- آشتی وقتی صورت می پذیرد که یکی اطاعت کند.کوشش در برابری زن و مرد خطرناک است،زیرا زن از برابری خرسند نیست.اگر مرد،مرد باشد زن اطاعت و فرمانبرداری را بهتر دوست دارد.

در کتاب ((اراده معطوف به قدرت))نیاز مردان را به زنان چنین توصیف می کند:

(( از زنان چنان لذت می بریم که گویی از موجودی لذیذتر و اثیری تر و لطیف تر برخوردار می شویم.عجب رفتاری است با موجوداتی که در ذهن خود جز رقاصی و زرق و برق چیزی ندارند! اینها همیشه موجب مسرت روح عمیق و استوار هر مردی بوده اند. ))

و اما معروف ترین جمله نیچه راجع به زنان این جمله است:

(( به سراغ زنان می روی، تازیانه ات را فراموش نکن.زرتشت این جمله را همچون هدیه ای از یک پیرزن به نصیحت می شنود. ))

پیش از این گفتیم که انتقادات او منحصر به زنان نبود، او مردان روزگار خود را بیش از زنان در خور سرزنش و مجازات می دانست. آرمان نیچه نه زن بود و نه مرد.او انسان را مرحله ای میان بوزینه و ابرانسان می دانست.انسان برای او چیزی است که باید از آن عبور کرد.غایت ((انسان بودن)) باید رسیدن به جایگاه ابرانسان باشد.به سراغ زنان می روی آرمان ابرانسان را فراموش نکن.تازیانه آن حقیقت کوچکی است که بر نفس فرود می آید و آن را در هم می شکند تا پرواز عقلانی به سوی ابرمرد میسر شود.

نیچه ملول از انسان مدرنی که در منجلاب جهل و فساد دست و پا می زند در آرزوی انسان کامل به سر می برد.زن و مرد هر دو دچار انعطافند و هیچ کدام بر جایگاه ویژه و اصیل انسانی خویش قرار ندارند، مردی از مردان خلع شده و زنانگی از زن.

به زعم او زن و مرد کنونی و روابط میان آنها نفرت انگیز است.تنها ازدواجی اصیل و ارزشمند است که در طلب زادن ابرمرد صورت گیرد و عشق بین زن و مرد بدون این آرمان (( بیش از هر چیز کشش دو حیوان است نسبت به هم )) (چنین گفت زرتشت ص99)

از نظر او آنچه دیگران عشق می نامند (( دیوانگی هایی کوتاه است و ازدواج حماقتی دراز است که به دیوانگی های کوتاه پایان می دهد. )) (همان ،ص 99)

بهترین عشقهای ممکن(( جزحکایتی شورانگیز و دردناک نیست. ))

((او اشتیاق دو نفر نسبت به هم را در صورتی تقدیس و تکریم می کند که اشتیاقی برای ابرانسان باشد و زن آرمانی او زنی است که ابرانسان را بپرورد. ))