وحدت شيعه و سني براي صلح جهاني تنيور جفري، نويسنده مشهور هندي، در نوشتاري عنوان کرد: دين اسلام ظاهرا يک دين واحد است و به طور کلي تمام پيروان آن را مسلمان مي نامند اما واقعيت چيز ديگري است. بي شک مسلمانان در دنبال کردن اصول اوليه مانند خدا، قرآن، حج و نماز، روزه و زکات يکسان هستند.

معمولا مسلماناني که ديدگاه مذهبي دارند تلاش مي کنند که اين اصول اوليه را دنبال کنند اما در واقعيت، دين اسلام که به نظر مي رسد دين واحدي باشد، داراي پارادوکس تاريخي است زيرا به 73 مذهب مختلف تقسيم شده است که دو مذهب شيعه و سني اصلي ترين مذاهب آن هستند. علاوه بر شيعه و سني گروه هاي مختلف ديگري نيز وجود دارند. از آن جايي که در ميان گروه هاي مختلف در مورد اصول اوليه اختلافي وجود ندارد، واضح است که اسلام در ابتدا يک گروه بوده و مذاهب مختلفي نداشته است. بر اساس تاريخ اسلام، حضرت محمد(ص) موسس دين اسلام بوده است. بعد از وفات پيامبر مجادلات زيادي براي هدايت دين اسلام به وجود آمد. پيروان رهبران مذهبي در آن زمان، فرقه هاي مختلفي را شکل دادند. تفاوت در رهبران مذهبي و تلاش براي تشکيل گروه ها و سازمان هاي مختلف در ديگر اديان نيز به راحتي قابل مشاهده است. در دين اسلام نتيجه اين تفاوت ها تشکيل دو گروه شيعه و سني بوده است. بعد از وفات حضرت محمد(ص)، گروهي از مسلمانان حضرت علي(ع) را پذيرفتند که پسر عمو و داماد حضرت محمد(ص) و نزديکترين و قابل اعتمادترين فرد به پيامبر محسوب مي شد. حضرت علي(ع) براي پيروان شيعه امام محسوب مي شود. اما از طرف ديگر برخي از نزديکان حضرت محمد(ص) به جاي پذيرفتن امامت، نظام خليفه را پذيرفتند و چهار خليفه را براي خود انتخاب کردند. مطلبي که بايد به آن توجه شود اين است که پيروانت نظام خليفه يعني سني ها، حضرت علي(ع) را به عنوان خليفه چهارم خود قبول دارند در حالي که پيروان نظام امامت، ساختار خليفه در اسلام را قبول ندارند. اينجاست که گروه هاي سني و شيعه در اسلام شکل گرفته است. پيروان نظام خليفه، سني و پيروان نظام امامت شيعه ناميده مي شوند. بر اساس گزارش فدراسيون تحقيق اسلامي، اسلام در طول دوران 1450 ساله خود به 73 فرقه تبديل شده است. اساسا شيعيان و سني ها از مخالفان قوي يکديگر هستند که حتي اختلافشان باعث شده خون هاي زيادي ريخته شود و همچنان نيز بر سر اختلافاتشان خونريزي ادامه دارد. سال هاست که گروه هاي شيعه و سني خون يکديگر را در کشورهايي مانند عراق، پاکستان و هند به زمين مي ريزند. در نتيجه فعاليت برخي از اين سازمان ها، حمله به مسلمانان در حين خواندن نماز بسيار شايع شده است. در مجموع درگيري هاي جامعه استفاده از تروريسم عليه اسلام را تقويت کرده است. يک جنبه ناخوشايند اين وقايع اين است که رهبران هر دو گروه شيعه و سني هر کدام سعي مي کنند ثابت کنند که مذهب خودشان درست و صحيح و نزديک به واقعيت است. اشتباه نيست اگر بگوييم اسلام به خاطر برخي اظهارنظرهاي افراطي به نقطه اي رسيده است که حتي غير مسلماناني که قبلا به اسلام احترام مي گذاشتند، اکنون از چنين نظرات افراطي شگفت زده مي شوند. اما رهبران مذهبي تحصيلکرده و نيز متفکراني در ميان مسلمانان هستند که فارغ از اين اختلافات و افراطي گري ها به کار اصلي خود مي پردازند. رهبر فقيد انقلاب اسلامي ايران، آيت الله خميني يکي از اين افراد است که معتقد بود که شيعه و سني مي توانند با امام جماعت فرقه ديگري نماز بخوانند. جاي اميدواري است که در کشور بزرگي مانند هند که بخش بزرگي از مسلمانان را تشکيل مي دهد مي تواند مثال خوبي براي وحدت ميان مسلمانان شيعه و سني باشد. تمام مسلمانان مي توانند به داشتن يک خداي واحد و قرآن افتخار کنند و به صورت هماهنگ نماز خود را در يک مسجد برگزار کنند. آن روز دير نخواهد بود اگر مسلمانان دانش خود را افزايش دهند و در سياست هاي خود تغيير ايجاد کنند. وحدت شيعه و سني مي تواند گام بزرگي براي پايان دادن به تروريسم در جهان باشد و در اين راه نياز به رهبران مذهبي است که وحدت و صلح را بشناسند. براي وحدت ميان شيعه و سني همچنين نياز است که افراط گرايان اسلامي از اظهارنظرهاي افراطي خود دست بردارند. چرا که برخي از اين افراط گرايان به وحدت ميان شيعه و سني اعتقادي ندارند و جامعه مسلمان بايد اينگونه از افراد را در صورت ادامه راه خود، تحريم کند.

شفقنا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: