فرارسيدن ماه محرم دوباره موجي از حزن و غم و اندوه را به خانه ها و محله ها و شهرهاي ايران اسلامي کشانده است . بازهم بيرق هاي سياه عزاي حسين بن علي(ع) بر سردر کوي و برزن ها نصب شده است و همه در پي برگزاري مراسم هاي عزاداري امام حسين (ع) به بهترين شيوه ممکن هستند.

در اين ميان اما به نظر مي رسد که براي برگزاري اين مراسم هاي پر ارج و ارزشمند بايد به نکاتي توجه نمود. متاسفانه در سالهاي اخير بر خي از رسوم غلط در برخي از نقاط کشور در برگزاري عزاداري امام حسين (ع) پديد آمده است که انتقاد ها و توصيه هاي مراجع عظام تقليد را نيز در پي داشته است. شان عزاداري سيد و سالار شهيدان آنقدر والاست که نبايد اجازه داد هيچ گونه انحرافي در اين مراسم نفوذ کند.

اکثر مراجع عظام تقليد و همچنين رهبري معظم انقلاب اسلامي بارها تاکيد نموده اند که مراسم هاي عزاداري امام حسين (ع) بايد به گونه اي برگزار شود که در شان احيا گر دين مبين اسلام باشد. عزاداري براي امام حسين (ع) بايد روزه اي به معرفت حقيقي باشد . اين عزاداري بايد پلي به سوي خداوند محسوب گردد .متاسفانه گاهي ديده مي شود که در برخي از مراسم هاي عزاداري کمتر به فلسفه قيام ابي عبدالله (ع) پرداخته مي شود و بيشتر بر مسائل احساسي کربلا پرداخته مي شود. درست است که مصيبت امام حسين (ع) در کربلا مصيبتي بسيار بزرگ است که حتي آسمانيان را نيز به عزا نشانده است اما اين همه مصيبت و عزاداري بايد معطوف به فلسفه قيام اين مصلح بزرگ دين باشد.امام حسين (ع) قيام کرد تا دين خدا را زنده کند. اين مرد بزرگ الهي خود و تمام خانواده خود را در راه اسلام فدا نمود تا سنت پيامبر اکرم (ص) آغشته به انحرافات يزديان نشود و لذا امروز نيز همه نگاه ها بايد معطوف به اين باشد که حسين (ع) چرا و براي چه کسي چنين قيام بزرگي را به راه انداخت که هنوز که هنوز است ما اسلام را به برکت همين قيام زنده و پابرجا مي بينيم.درست است که ظلم هاي بسيار زيادي بر زينب کبري (س) در عاشورا و کربلا وارد آمد اما تمام اين مصيبت ها بايد با نگاه به خطبه پر مغز و شجاعانه ايشان در دربار يزيد تحليل کرد. به راستي چه شد که زينب کبري (س) چيزي جز زيبايي در ظهر عاشورا نديد؟حضرت زينب (س) هنگامي كه يزيد به سر مبارك امام حسين (ع) جسارت مي كند قيام مي كند و در خطبه اي تاريخي عزت اهل بيت را به رخ يزيديان مي كشد. ايشان در اين خطبه مي فرمايند:« يزيد، از اينكه زمين و آسمان را بر ما تنگ گرفته اي و ما را همچون اسيران از سويي به سوي ديگر مي بري، گمان داري كه ما در نزد خدا خوار و پست شده ايم و تو در پيشگاه او قرب و منزلت يافته اي؟ و با اين تصور خام و باطل، باد به غبغب انداخته و با نگاه غرورآميز و شادمانه به اطراف خود مي نگري؟ از اينكه دنيايت آباد شده است و امور طبق مراد تو مي چرخد و مقام و منصبي را كه حق ما خاندان(رسول اكرم (ص) است، در دست گرفته اي، شادماني؟ اگر چنين تصور باطلي بر وجود تو حكمفرما شده است، لحظه اي بينديش و فكر كن! مگر فراموش كرده اي كلام خدا را كه مي فرمايد: «گمان نكنند آنان كه به راه كفر بازگشته اند كه آنچه ما براي آنها پيش مي آوريم و آنها را مهلت مي دهيم به نفع آنان و به خير و سعادتشان است، كه اين مهلت دادن براي آن است كه بر گناهان خود بيفزايند و براي آنان عذاب ذلت آميز ابدي در پيش است» .امروز نيز وظيفه ما شيعيان آل علي (ع ) آن است که علم حسين بن علي را که براي حفظ اسلام ناب برافراشته شد حمايت کنيم و با هم فرياد زنيم که اين علم هنوز هم بر زمين نيفتاده است و در دستان شيعيان حفظ خواهد شد تا صاحب اصلي آن حضرت قائم(عج) بيايد و دنيا را با همين اسلام پر از عدل و داد کند.با توجه به چنين پيش زمينه اي است که مي توان گفت عزاداري براي سيد و سالار شهيدان بايد مبتني بر اين فلسفه عظيم باشد. به خاطر همين ويژگي هاي خاص حرکت اباعبدالله نيز هست که يک قطره اشک در عزاي اين مرد بزرگ مي تواند شفاعتي براي تمام گناهان يک مومن باشد.

قافله کربلا همين امروز نيز در حرکت است. هر روز عاشوراست و نبرد حق و باطل در اين دنيا پاياني ندارد. در اين ميان تنها ما هستيم که بايد انتخاب کنيم که در کدام صف ايستاده ايم. آيا خود را از اصحاب حسين مي دانيم و يا در صف کوفيان به دنبال غنائم جنگي هستيم؟!شان عزاداري براي امام حسين (ع) بايد مطابق با عظمت فعلي باشد که ايشان در عاشورا انجام دادند. حرکتي که تمام خلوص بود و ايمان و شجاعت .

پس مراسم عزاداري براي سيد و سالار شهيدان بايد نقش بسياري در رشد باورهاي مذهبي و فضايل و كرامت هاي انساني و فراموش نشدن خاطره سلحشوران عاشورا و شناساندن مقام ائمه و افشاگري جنايات بيدادگران داشته و داراي پيامدهايي همچون بزرگداشت شعاير الهي، نمايش جلوه تام و تمام تولّي و تبرّي، احياي اهداف و مقاصد والاي آن حضرت، ابلاغ مظلوميت آل علي(عليه السلام) به گوش تاريخ، انتقال معارف و احكام الهي و صيانت دين از انحراف و هجوم دشمنان باشد و همين است معناي «إنّ الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة» و «حسين منّي و انا من حسين».با تشكيل مجالس عزاي حسيني روحيه فداكاري و ايثار و حس عدالت خواهي و انتقام جويي از ستمگران، زنده و تقويت و صبر و خويشتنداري در مشكلات افزون مي شود.يادآوري نهضت حسين(عليه السلام)،نيرومند ترين انگيزه ها را در جهت توسعه امر به معروف و جلوگيري از زشتي ها ايجاد مي كند و آتش انقلاب هاي خونين عليه ستمگران را افروخته نگه مي دارد و تجديد بيعت با امامان و اداي اجر رسالت نبوي تا حدودي ادا مي شود.به پاداشتن عزاداري امام حسين(عليه السلام) همچون حج ابراهيمي عامل اتحاد عاطفي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي مسلمانان است كه با پول و امكانات مادي، دشوار، بلكه نزديك به محال است كه به دست آيد.

ما نبايد از ظرفيتهاي بسيار گسترده عزاداري هاي محرم در راستاي ارتقاي عقايد اسلامي غافل شويم. همين محرم است که مي تواند بسياري از گمراهان را آگاه و غفلت زدگان را بيدار کند. همين محرم است که مي تواند ابتداي انقلاب دروني بسياري از انسان ها باشد.لذا اينکه خداي ناکرده اين عزاداري هاي مهم و پرارزش با برخي اشتباهات و غفلت ها همراه شود بسيار جاي تاسف دارد. اگر اين عزاداري که قرار است چراغ هدايتي براي مسلمانان باشد به محفل گمراهي تبديل شود بسيار نگران کننده است.استفاده از موسيقي‌هاي لهوي در برخي از مجالس ، عدم بيان درست واقعيات کربلا، عدم تحليل فلسفه قيام امام حسين (ع)، غلو و زياده گويي و... از جمله آسيب هايي است که در برخي از مراسم هاي عزاداري نفوذ کرده‌است و بايد با آنها مقابله نمود.

تاريخ نشان داده است كه هيچ عملي به اندازه برپايي عزاداري براي امام حسين(ع) در حفظ دين از انحرافات و از هجوم بي امان دشمنان اسلام براي نابودي دين و همچنين توسعه فرهنگ ديني موثر نبوده و نيست.مي توان چنين مجالسي را مهمترين «وسيله» براي صيانت از كيان دين و جامعه اسلامي و نيز بسط روح دين و دينداري دانست. چه زيبا فرمود رهبر كبير انقلاب، امام خميني (ره): امام حسين (ع) نجات داد اسلام را، ما براي يك آدمي كه نجات داده اسلام را و رفته و كشته شده، هر روز بايد گريه كنيم، ما هر روز بايد منبر برويم براي حفظ اين مكتب. محرم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است. فداكاري سيّدالشهدا (ع) است كه اسلام را براي ما زنده نگه داشته است.